​​​​​​​เรื่องผี!!

[Narada]

เรื่องผี  สั่นประสาท หลอนได้โล่ : เรื่เรื่องผี ที่กำลังจะเล่าดังต่อไปนี้ เป็นเรื่องราวของผม ที่ยังอยู่ในตอนวัยมัธยม ที่ด้วยความดื้อ แล้วก็ค่อนข้างดื้อรั้น จนกระทั่งทำให้ไปเจอดี เขาให้อย่างจังกับเรื่องราวความหลอนของห้องดนตรีไทย ที่ไม่บางทีอาจ..ลืมเลยทีเดียว 


เรื่องราวมันเริ่มจาก...

สำหรับ เรื่องเล่าผี ของผม..มันเริ่มจากที่ผมยังอยู่ ในตอนมัธยมอยู่เลย ซึ่งสถานที่เรียนที่ผมเรียนนั้นค่อนข้างที่จะเก่า และแก่ไม่น้อยกว่า 100 ปีซึ่งถือได้ว่าเป็นอีกหนึ่งสถานที่เรียน ที่มีประวัติศาสตร์ภูมิหลังอย่างยาวนาน จึงไม่แปลกใจที่จะมีเรื่องมีราวร้อนๆอย่างงี้ เกิดขึ้นแต่ไม่คิดเลยว่า ตำนานเรื่องผีในห้องดนตรีไทยนั้น จะโดนเข้าจังๆกับผมอีกด้วย... 


เครื่องดนตรีไทยทั้งหมดของสถานที่เรียน ถูกเก็บเอาไว้ภายในห้องดนตรีไทย ซึ่งลักษณะห้องเป็นห้องเล็กๆที่อยู่ข้างเวทีในห้องประชุม โดยในห้องเว้นแต่อุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีไทยแล้วนั้น ยังมีเศียรอาจารย์ ประดับอยู่ ที่ฝาผนังน่าจะเกือบๆ10 เศียรอย่างยิ่งจริงๆ ซึ่งคนไหนกันที่เป็นอาจารย์สายการเล่าเรียน หรือเปล่าใช่การละครบนเวที จะมีตู้พระธรรมลายรดน้ำ จากสมัยใกล้ๆอุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีอยู่ ซึ่งใครที่มีเซ้นส์ก็จะทราบได้โดยทันทีว่า ห้องกลุ่มนี้มีพลังงาน อะไรบางอย่างอยู่แน่ๆ


ซึ่งทุกคนในสถานที่เรียนต่างรู้ดี ว่าห้องนี้เป็นห้องที่ค่อนข้างน่าสยดสยอง อย่างมาก แต่ดูเหมือนว่าด้วยความดื้อ ในวัยเด็ก ซึ่งในตอนนั้นก็กล่าวได้ว่าไม่ค่อยได้คิดอะไร เล่นกีฬา จีบสาว ไปวันๆก็ทำให้เรื่องราวกลุ่มนี้ แปลงเป็นเรื่องขบขันที่ถูกเอามาหลอก เพื่อนฝูงหรือมาพูดเล่าเกินจริง จนถึงไม่ได้คิดอะไรเยอะมากนักนั่นเอง


แม้กระนั้นแล้วเย็นวันหนึ่ง ในตอนใกล้สอบสถานที่เรียนได้จัดการ ปิดโรงเรียนไว จึงทำให้การเลิกเรียนไวเลย ทำให้ผมนั้นไปยังหอประชุมกับเพื่อนพ้องๆเพื่อรอคอยเรียนดนตรีไทย ซึ่งเป็นกิจกรรมเรียนพิเศษ หลังเลิกเรียน พวกเราได้ทำการไปจับประตูห้องแล้ว พบว่าห้องดนตรีไทยนั้น ล็อกอยู่เลย ทำให้จะต้องนั่งรอคอยครูที่บันไดข้างเวทีแต่ว่าอยู่ๆก็มีเสียงหนึ่งผมลงขึ้นมาใช่แล้ว เป็นเสียงเพลงไทยที่ดังขึ้น ในห้องเสียงระนาดลำขึ้นมาเลย เล่าเรื่องผี

พวกเราทั้ง ห้องต่างมองหน้ากัน แล้วก็ความข้องใจก็เกิดขึ้นอยู่ๆหัวหน้าห้องก็ได้พูดว่าห้องล็อคไม่ใช่หรอหรือ คุณครู อยู่ในห้องกันแน่ จึงทำให้หัวหน้าห้องของเรา ได้เดินเข้าไปดูที่ห้องกับกลายเป็นว่าห้องดนตรีไทยนั้น ยังล็อคอยู่

ผมจึงได้นอนเอาหน้า ไปแนบกับพื้นเพื่อมองลอดใต้ทางเข้าไป ซึ่งผลออกมาว่าในห้องไม่มีผู้ใดอยู่เลยแต่ว่าเพลงโหมโรงของระนาด ก็เป็นเพลงที่มิได้ถูกอัดเทปเอาไว้ และเป็นเพลงที่สัมผัสได้โดยทันทีว่าเป็นการเล่นสดด้วย อุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีวงมโหรีทั้งชุดนั่นเอง

บวกกับบรรยากาศ ในช่วงช่วงค่ำที่สงัดเงียบของโรงเรียน โดยที่มีกันอยู่ไม่กี่ผู้ที่นั่งอยู่บนเวทีก็ทำให้บรรยากาศนั้น วังเวงและก็เริ่มน่าขนลุกขึ้น ก็เลยทำให้นี่เป็นอีกหนึ่งจุดที่สร้างความรู้สึกแปลกๆและก็สร้างอารมณ์มาปะทุ ให้กับเพื่อนพ้องๆต่างทุกคนเงียบกันหมด และก็ต่างมองหน้ากัน

อยู่ๆเพื่อนพ้องสตรี ในห้องเริ่มมีลักษณะสั่นกลัว และก็ร้องไห้ในทันที แล้วก็ผมมั่นใจได้เลยว่ามันต้องมีเรื่องเหนือธรรมชาติเกิดขึ้นอย่างแน่แท้ แล้วก็รู้สึกแปลกจากเพลงที่โฮม รวมทั้งได้ยินมันไม่ธรรมดาอย่างยิ่งจริงๆซึ่งผมกล้ายืนยันเลยว่า เพลงที่พวกเราได้ยินนั้น เป็นเพลงสดที่ถูกบรรเลงขึ้น และก็รู้สึกถึงทำนองที่แปลกออกไป โดยที่พวกเราไม่สามารถที่จะชี้แจงได้ เรื่องผี

แต่ว่าด้วยความไวคะนองของผม ที่ดูเหมือนกับว่ายังคงขบขัน กับเพื่อนพ้องสตรีที่ร้องไห้อยู่และไม่ได้คิดอะไรเยอะมากนัก และไม่ใช่ผู้ที่กลัวเรื่องอะไรอย่างนี้ หรือ โลกงามเยอะแยะ นักผมเลยบอกเพื่อนฝูงไปว่าช่างเถิดหรอกพวกอาจารย์ ในเครื่องดนตรีไทยเขามาอยู่ เป็นเพื่อนพวกเรา เพราะหอประชุมนั้น ค่อนข้างที่จะเงียบและเปลี่ยวมากมายนั่นเอง เล่าเรื่องผี

แต่ว่าดูเหมือนว่าบรรยากาศจะมิได้ดีขึ้นเลย เพื่อนๆสาวๆต่างพากันร้องไห้รวมทั้งสั่นกลัว รวมทั้งผมก็นึกในใจว่า เพราะเหตุไรพวกมันไม่วิ่งออกไป หรือวิ่งหนีไปแต่ด้วยบรรยากาศ ก็อาจรู้เรื่องได้ว่าแขนขาสั่นอาจไม่สามารถที่จะกล้า วิ่งไปไหนได้นั่นเอง ซึ่งผมเองก็เริ่มรู้สึกขนสันหลัง "ลุกวาป" อย่างบอกผิดด้วยด้วยเหมือนกัน 

แต่ต่อจากนั้น ราวๆ 10 กว่านาคราวหลังจากที่พวกเราได้ยินเสียงดนตรีอยู่ๆกลอนประตูห้องก็ปลดล็อคขึ้นมา โดยทันที ทุกคน ต่างกรีดร้องรวมทั้งด้วยความตื่นตระหนก พร้อมด้วยประตูห้องเปิดออกมาทั้งที่ปลอดคนอยู่ข้างในห้อง ซึ่งผมหันไปดูก็ไม่เห็นใครอยู่ด้วย เช่นเดียวกัน ภายหลังที่อยู่ๆประตูก็เปิดขึ้นมาเองทุกคน ในห้องต่างพากันวิ่งออกมา โดยที่ไม่ได้นัดพบต่างโหวกเหวกโวยวาย แล้วก็กรีดร้องกันด้วยความกลัว

ด้วยความที่เป็นวัยแก่นแก้ว และผมเป็นคนเดียวที่มองเข้าไป ในห้องก็ไม่ได้เห็นอะไรแต่ว่าอยู่ๆก็มองเห็นเงาแปลกๆวิ่งเข้าไป ในเครื่องดนตรี ซึ่งผมรู้ได้ในทันทีว่ามันไม่ใช่เรื่องธรรมดาอย่างไม่ต้องสงสัย และก็มันสร้างความขนลุกให้กับผมได้อีกด้วย เรื่องผี

หลังจากที่มีเสียงกรีดร้อง แล้วก็ดังอีกทั้งโรงเรียน จนถึงทำให้พวกครูรวมทั้งคุณครูต่างพากันมาดูว่ากำเนิดอะไรขึ้นและก็เราก็ได้ ทำเล่าเรื่องราวทั้งปวงให้ฟัง จนทำให้ครูที่โรงเรียนนั้น ต่างมองหน้ากันรวมทั้งพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า ให้ทุกคนใจเย็นๆประเดี๋ยววันพรุ่ง เราจะทำบุญใหญ่กันดีกว่า...

หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้ เคยเข้าไปในห้องดนตรีไทยอีกเลย หากเรียนดนตรีไทยจริงๆพวกเราจะเอาอุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีมาไว้ที่บนเวที และก็จะไม่เข้าไปในห้องนั้นอีก ถึงแม้ว่าคุณครูจะใช้ให้ไปเอาของทุกคนต่างมองหน้ากัน และไม่ยอมรับคุณครูอย่างฉับพลันหรือรวมถึงการขนย้าย หรือ ขนอุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีไทย กลับเข้าห้องก็ควรต้องไปกันทีละหลายท่านอีกด้วย 

หลังจากนั้นเรื่องราวกลุ่มนี้ ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่ ยังคงเล่ากันอยู่และเกิดเรื่องที่บอกเลยว่าไม่อุปทานหมู่อย่างแน่แท้ เนื่องจากเพื่อนพ้องกว่า 30 คนภายในห้องที่นั่งกันอยู่ตรงเวที เพื่อรอคอยเข้าห้องเรียนดนตรีไทยนั้นต่างได้ยินเสียง เป็นที่เดียวกันนั่นเอง รวมทั้งเรื่องนี้ก็เปลี่ยนเป็นเรื่องขนหัวลุกของรุ่นเราเลย ว่าเป็น รุ่น "ผีดนตรีไทย" เล่าเรื่องผี �������เล่าเรื่องผี